نور و نورپردازی در معماری :
نور و نورپردازی در معماری دارای دو عملکرد اصلی است :
- عمل دیدن را میسر می کند . (در بردارنده ویژگی های کمی نور است )
- باعث ایجاد ارتباط بصری می شود . (در بردارنده ویژگی های کیفی نور است )
برای اینکه در نورپردازی به یک نتیجه ی خوب برسیم بهتر است به هر دو عملکرد دقت کنیم .
عملکرد اول عمل دیدن را میسر می کند .
در نورپردازی محیط های کار ، عملکرد اول اهمیت بیشتری دارد .
نور و نورپردازی در معماری-نورپردازی محیط کار
برای ایجاد یک محیط روشن با نور مناسبی که بتوانیم رضایت بصری کارمندان را جلب کنیم باید به ویژگی های کمی نور دقت کنیم .
ویژگی های کمی عبارتند از شدت روشنایی ، یکنواختی نور و عدم خیرگی
در عملکرد دوم هدف ایجاد روابط بصری است .
در اینجا بیشتر از اینکه از عمل «دیدن» استفاده شود از عمل «نگاه کردن» استفاده می شود .
در نتیجه نور به کار رفته در این محیط وسیله ای است برای برقراری ارتباط و انتقال اطلاعات .
هر چیزی یا هر محیطی که روشن تر باشد و بیشتر بدرخشد قدرت جلب توجه بیشتری را خواهد داشت .
این درخشش و روشنی باعث می شود شخص با سرعت و دقتی بیشتر با محیط ارتباط برقرار کند .
حتی شخص با دیدن این روشنی می تواند مسیرش را راحت تر بیابد و درک عمیق تر و بهتری از محیطی که در آن قرار گرفته داشته باشد .
در نتیجه در حوزه ی نور و نورپردازی اهمیت دادن به ساختار فضا و تأکید بر عناصر معماری اهمیت ویژه ای دارد .
نمونه عملکرد کمی و تأمین روشنایی مورد نیاز
نور توانایی های بسیاری دارد :
- نور این توانایی را دارد تا بدون ایجاد هیچ گونه تغییرات فیزیکی ، یک محیط را تغییر دهد .
- توانایی هدایت نگاه را دارد .
- به درک صحیح تر و عمیق تر از محیطی که در آن هستیم کمک می کند .
- توجه را به جزئیات و ریزه کاری ها جلب می کند .
- نور قادر است فضاهای ویژه را برجسته ، فضاهای داخلی و خارجی را پیوند داده و فضاهای بخش بندی شده را با هم مرتبط سازد .
پس نباید قدرتش را دست کم بگیریم .
